|
Πόσο σ’ αγαπώ
στην άπλα του καλοκαιριού
πόσο σ’ αγαπώ
στις γειτονιές του φεγγαριού
πόσο σ’ αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς.
Πόσο σ’ αγαπώ
γι’ αυτό το γέλιο ποταμό
πόσο σ’ αγαπώ
για τη σιωπή και τον καημό
πόσο σ’ αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς.
Πόσο σ’ αγαπώ
γι’ αυτά τα μάτια τα ζεστά
πόσο σ’ αγαπώ
στα οδοφράγματα μπροστά
πόσο σ’ αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς.
|
Póso s’ agapó
stin ápla tu kalokeriu
póso s’ agapó
stis gitoniés tu fengariu
póso s’ agapó
tis níchtes pu fengovolás
mésa sto ema mu kilás
ke me filás.
Póso s’ agapó
gi’ aftó to gélio potamó
póso s’ agapó
gia ti siopí ke ton kaimó
póso s’ agapó
tis níchtes pu fengovolás
mésa sto ema mu kilás
ke me filás.
Póso s’ agapó
gi’ aftá ta mátia ta zestá
póso s’ agapó
sta odofrágmata brostá
póso s’ agapó
tis níchtes pu fengovolás
mésa sto ema mu kilás
ke me filás.
|
