|
Δεν ξέρω οι θεοί ακόμα τι μου οφείλουν
όσο κοιμάμαι αυτοί μοιράζουν τα χαρτιά
έξω απ’ την πόρτα σου να λιώνω θα με στείλουν
ή στο κρεβάτι σου να κλαίω από χαρά.
Τα δάκρυά μου είναι ένα διάφανο ποτάμι
ορμάει μέσα σου γκρεμίζει ό,τι βρει
και μεθυσμένο σου φωνάζει
έλα να φύγουμε μαζί.
Η μοναξιά σου είναι ένα βρώμικο λιμάνι
κανείς δε θέλει στα νερά του να σταθεί
μην την ακούς όταν μιλάει
κάψε ό,τι πρέπει να καεί.
Σου λέω μη βιάζεσαι δεν ξέρεις πού έχεις φτάσει
ξυπνάς μια μέρα μ’ ένα υπέροχο φιλί
κι όσα για πάντα είχες χάσει
για πάντα έχουν σωθεί.
Μη στέκεις μόνη εκεί κάτω στο πηγάδι
η αγάπη μου ήδη σου έχει ρίξει το σκοινί
και μεθυσμένη σου φωνάζει
έλα να φύγουμε μαζί.
Η μοναξιά σου είναι ένα ψεύτικο σημάδι
μες στην καρδιά σου ζωγραφίζει μια πληγή
μην την ακούς όταν μιλάει
κάψε ό,τι πρέπει να καεί
|
Den kséro i thei akóma ti mu ofilun
óso kimáme afti mirázun ta chartiá
ékso ap’ tin pórta su na lióno tha me stilun
í sto kreváti su na kleo apó chará.
Ta dákriá mu ine éna diáfano potámi
ormái mésa su gkremízi ó,ti vri
ke methisméno su fonázi
éla na fígume mazí.
I monaksiá su ine éna vrómiko limáni
kanis de théli sta nerá tu na stathi
min tin akus ótan milái
kápse ó,ti prépi na kai.
Su léo mi viázese den kséris pu échis ftási
ksipnás mia méra m’ éna ipérocho filí
ki ósa gia pánta iches chási
gia pánta échun sothi.
Mi stékis móni eki káto sto pigádi
i agápi mu ídi su échi ríksi to skiní
ke methisméni su fonázi
éla na fígume mazí.
I monaksiá su ine éna pseftiko simádi
mes stin kardiá su zografízi mia pligí
min tin akus ótan milái
kápse ó,ti prépi na kai
|
