Ποτάμι της ψυχής μου σκοτεινό
σε ξεγέλασα
και στα δικά μου βάθη βρήκα στεριά κι αγάπη
ποτάμι της ψυχής μου σκοτεινό
γίνε άνεμος
και δώσ’ μου την ευχή σου
να πορευτώ μαζί σου κι ας χαθώ
Αχ πώς λαχτάρησα Θεέ μου
της αγκαλιάς το γκρεμό
να `χω το σώμα σου γη και ουρανό
το ποτάμι της ψυχής μου να ξεχνώ
Ποτάμι της ψυχής μου σκοτεινό
ποιο παράπονο
το κύμα σου αγριεύει και χρόνια σε παιδεύει
ποτάμι της ψυχής μου σκοτεινό
γίνε άνεμος και πέτα με στα ύψη
στα σύννεφα να κρύψει
τον πιο βαθύ της πόνο η καρδιά
|
Potámi tis psichís mu skotinó
se ksegélasa
ke sta diká mu váthi vríka steriá ki agápi
potámi tis psichís mu skotinó
gine ánemos
ke dós’ mu tin efchí su
na poreftó mazí su ki as chathó
Ach pós lachtárisa Theé mu
tis agkaliás to gkremó
na `cho to sóma su gi ke uranó
to potámi tis psichís mu na ksechnó
Potámi tis psichís mu skotinó
pio parápono
to kíma su agrievi ke chrónia se pedevi
potámi tis psichís mu skotinó
gine ánemos ke péta me sta ípsi
sta sínnefa na krípsi
ton pio vathí tis póno i kardiá
|