|
Ποταμός,
χτύπα καρδιά μου ακόμα
στου δειλινού το χρώμα
ότι μαζί σου ζήσω
καημό μου θα κρατήσω
Η νύχτα μου μιλάει
ακούει η καρδιά και πάει
γλυκό φιλί στο στόμα
δικό σου είναι ακόμα
Σαν ποταμός τρέχει ο καημός
και βαθύ γκρεμό, έχει αγκαλιά
μαζί του πήρε απόψε τα παλιά
άφησε πίσω του τη μοναξιά
χτύπα καρδιά μου ακόμα μια φορά
μαζί γι’ αλλού θα ανοίξουμε πανιά
Τη συννεφιά θ’ αντέξω
με όνειρα θα παίξω
στα μακρινά τ’ αλώνια
θα βρει η καρδιά μου χρώμα
Κι όταν στη σκέψη χιόνι
όλα θα τα παγώνει
κάτι θα βρω ν’ ανάψω
καρδιά μου θα σε κάψω.
|
Potamós,
chtípa kardiá mu akóma
stu dilinu to chróma
óti mazí su zíso
kaimó mu tha kratíso
I níchta mu milái
akui i kardiá ke pái
glikó filí sto stóma
dikó su ine akóma
San potamós tréchi o kaimós
ke vathí gkremó, échi agkaliá
mazí tu píre apópse ta paliá
áfise píso tu ti monaksiá
chtípa kardiá mu akóma mia forá
mazí gi’ allu tha aniksume paniá
Ti sinnefiá th’ antékso
me ónira tha pekso
sta makriná t’ alónia
tha vri i kardiá mu chróma
Ki ótan sti sképsi chióni
óla tha ta pagóni
káti tha vro n’ anápso
kardiá mu tha se kápso.
|
