|
Στην Κορυτσά τα καραβάνια
φεύγουν για Γρεβενά
πέσανε κάτω τα ταβάνια
κι ο ουρανός πουθενά.
Κι εγώ ζητιάνος σε δυο στράτες
μια εκεί μια εδώ,
λίγο πριν φτάσω στους Φιλιάτες
γιάρνανα θα σου πω.
Γιάρνανα γιαρνανέ
δεν έχει γη για μένανε,
γιάρνανα γιαρνανέ
και συ κομμάτια ουρανέ.
Έρμα κοπάδια στην Ομόνοια
σώματα αδειανά
ρίγος στο στήθος μου τα χρόνια
σαν παιδιά ορφανά.
Και συ δεν είπες να μου γράψεις
να μου πεις σ’ αγαπώ
τη νύχτα που θα προσπεράσεις
γιάρνανα θα σου πω.
|
Stin Koritsá ta karavánia
fevgun gia Grevená
pésane káto ta tavánia
ki o uranós puthená.
Ki egó zitiános se dio strátes
mia eki mia edó,
lígo prin ftáso stus Filiátes
giárnana tha su po.
Giárnana giarnané
den échi gi gia ménane,
giárnana giarnané
ke si kommátia urané.
Έrma kopádia stin Omónia
sómata adianá
rígos sto stíthos mu ta chrónia
san pediá orfaná.
Ke si den ipes na mu grápsis
na mu pis s’ agapó
ti níchta pu tha prosperásis
giárnana tha su po.
|
