Στέκεσαι στη πόρτα με κοιτάς
θέλεις να δω ότι μ’ αφήνεις δακρυσμένος
δεν σου πάει εσένα να πονάς
ούτε να είσαι λυπημένος
Ποτέ σε ένα αντίο δεν κλαίνε και οι δύο
κλαίει μονάχα αυτός που αγάπησε καρδιά μου πιο πολύ
άσε με εδώ στο κρύο να κλάψω εγώ για δύο
που απόψε φεύγεις και μου παίρνεις μ’ ένα αντίο τη ζωή
Είναι ο δικός μας χωρισμός
μία ταινία που μας δόθηκαν οι ρόλοι
το σενάριο γράφει δυστυχώς
ότι στο τέλος μένω μόνη
Ποτέ σε ένα αντίο δεν κλαίνε και οι δύο
κλαίει μονάχα αυτός που αγάπησε καρδιά μου πιο πολύ
άσε με εδώ στο κρύο να κλάψω εγώ για δύο
που απόψε φεύγεις και μου παίρνεις μ’ ένα αντίο τη ζωή
Εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να κλαις
αυτό σου λέω είναι δική μου υπόθεση
αφού απ’ τους δυο μας το αντίο εσύ το λες
τί λόγο έχεις και πικραίνεσαι εσύ
|
Stékese sti pórta me kitás
thélis na do óti m’ afínis dakrisménos
den su pái eséna na ponás
ute na ise lipiménos
Poté se éna antío den klene ke i dío
klei monácha aftós pu agápise kardiá mu pio polí
áse me edó sto krío na klápso egó gia dío
pu apópse fevgis ke mu pernis m’ éna antío ti zoí
Ine o dikós mas chorismós
mía tenía pu mas dóthikan i róli
to senário gráfi distichós
óti sto télos méno móni
Poté se éna antío den klene ke i dío
klei monácha aftós pu agápise kardiá mu pio polí
áse me edó sto krío na klápso egó gia dío
pu apópse fevgis ke mu pernis m’ éna antío ti zoí
Esí den échis to dikeoma na kles
aftó su léo ine dikí mu ipóthesi
afu ap’ tus dio mas to antío esí to les
tí lógo échis ke pikrenese esí
|