Ποτέ τη μάνα, τη μάνα μην πικραίνεις
ποτέ σκληρά μην της φερθείς
γιατί στις δύσκολες, στις δύσκολες στιγμές σου
“πού είσαι μά , αχ, μάνα μου” θα πεις.
Σαν τη μάνα κανείς δε σε προσέχει
και χαρά, χαρά σ’ όποιον την έχει.
Μονάχα η μάνα, η μάνα θα σε νιώσει
στον πόνο σου και στη χαρά.
Αυτή κουράγιο, κουράγιο θα σου δώσει
όταν σε βρει, σε βρει μια συμφορά.
Πόσο αξίζει, αξίζει η μανούλα
ρωτήστε κι ένα ορφανό,
όταν για μάνα, για μάνα τού μιλήσεις
θ’ αναστενά , θ’ αναστενάξει με καημό.
|
Poté ti mána, ti mána min pikrenis
poté sklirá min tis ferthis
giatí stis dískoles, stis dískoles stigmés su
“pu ise má , ach, mána mu” tha pis.
San ti mána kanis de se proséchi
ke chará, chará s’ ópion tin échi.
Monácha i mána, i mána tha se niósi
ston póno su ke sti chará.
Aftí kurágio, kurágio tha su dósi
ótan se vri, se vri mia simforá.
Póso aksízi, aksízi i manula
rotíste ki éna orfanó,
ótan gia mána, gia mána tu milísis
th’ anastená , th’ anastenáksi me kaimó.
|