Πέφτει το βράδυ το χλωμό,
ο άνεμος το δέρνει
κι ένα φεγγάρι σκοτεινό
πάνω στο λό πάνω στο λόφο γέρνει.
Που είσαι αγάπη μου
να σ’ αγκαλιάσω,
τα λόγια που είπαμε
θα τα ξεχάσω,
που είσαι αγάπη μου
να σ’ αγκαλιάσω.
Το μονοπάτι μας κι αυτό
το ‘πνιξε το χορτάρι,
τις άδειες νύχτες σε ζητώ
χαμένο πα χαμένο παλικάρι.
Που είσαι αγάπη μου
να σ’ αγκαλιάσω,
τα λόγια που είπαμε
θα τα ξεχάσω,
που είσαι αγάπη μου
να σ’ αγκαλιάσω.
|
Péfti to vrádi to chlomó,
o ánemos to dérni
ki éna fengári skotinó
páno sto ló páno sto lófo gérni.
Pu ise agápi mu
na s’ agkaliáso,
ta lógia pu ipame
tha ta ksecháso,
pu ise agápi mu
na s’ agkaliáso.
To monopáti mas ki aftó
to ‘pnikse to chortári,
tis ádies níchtes se zitó
chaméno pa chaméno palikári.
Pu ise agápi mu
na s’ agkaliáso,
ta lógia pu ipame
tha ta ksecháso,
pu ise agápi mu
na s’ agkaliáso.
|