Που να είσαι τέτοια ώρα | Pu na ise tétia óra

Κι απόψε καίγομαι
και με τρελαίνουνε οι αναμνήσεις,
δικά σου πράγματα,
που μου φωνάζουνε δε θα γυρίσεις.

Που να είσαι τέτοια ώρα,
που με κομματιάζουν όλα, που;
Που γυρνάς, κι εγώ πεθαίνω
σαν καρδιά σε σώμα ξένο, που;

Κι απόψε πνίγομαι
κι απ’ το παράπονο και από την πίκρα.
Φριχτό μαρτύριο,
βασανιστήριο αυτή η νύχτα.

Που να είσαι τέτοια ώρα,
που με κομματιάζουν όλα, που;
Που γυρνάς, κι εγώ πεθαίνω
σαν καρδιά σε σώμα ξένο, που;

Ki apópse kegome
ke me trelenune i anamnísis,
diká su prágmata,
pu mu fonázune de tha girísis.

Pu na ise tétia óra,
pu me kommatiázun óla, pu;
Pu girnás, ki egó petheno
san kardiá se sóma kséno, pu;

Ki apópse pnígome
ki ap’ to parápono ke apó tin píkra.
Frichtó martírio,
vasanistírio aftí i níchta.

Pu na ise tétia óra,
pu me kommatiázun óla, pu;
Pu girnás, ki egó petheno
san kardiá se sóma kséno, pu;