Τριγύρω σιωπή κι η πόλη μια ξένη,
στο τζάμι βροχή, παλιά ερωμένη,
αδειάσαν οι δρόμοι, κανένα σημάδι,
νυχτώνει, χαράζει, για μένα σκοτάδι.
Ποιος ξέρει που να ‘σαι, ποιον ήλιο κοιτάζεις,
ποια αστέρια κρατάς, σε ποια χέρια πλαγιάζεις,
ζωή που με βγάζεις.
Τριγύρω σιωπή, καπνός και τσιγάρο,
μικραίνει ο κόσμος, για που να σαλπάρω,
καράβι η ζωή μας δεμένο σε ντόκο,
κι αν κάτι μας δίνει, το παίρνει με τόκο.
Ποιος ξέρει που να ‘σαι, ποιον ήλιο κοιτάζεις,
ποια αστέρια κρατάς, σε ποια χέρια πλαγιάζεις,
ζωή που με βγάζεις.
|
Trigiro siopí ki i póli mia kséni,
sto tzámi vrochí, paliá eroméni,
adiásan i drómi, kanéna simádi,
nichtóni, charázi, gia ména skotádi.
Pios kséri pu na ‘se, pion ílio kitázis,
pia astéria kratás, se pia chéria plagiázis,
zoí pu me vgázis.
Trigiro siopí, kapnós ke tsigáro,
mikreni o kósmos, gia pu na salpáro,
karávi i zoí mas deméno se ntóko,
ki an káti mas díni, to perni me tóko.
Pios kséri pu na ‘se, pion ílio kitázis,
pia astéria kratás, se pia chéria plagiázis,
zoí pu me vgázis.
|