Σκοτάδι κι απόψε κι ο δρόμος μου μοιάζει
αδιάβατος μοιάζει, κλειστός.
Πού πήγανε όλοι, κανένας δεν ξέρει
κι εγώ μες στους δρόμους τρελός.
Που να σε βρω, πού σε ψάξω
τι να αλλάξω για να ‘ρθεις εδώ;
Τι να σου πω, τι να σου γράψω
όλου το κόσμου τα σ’ αγαπώ;
Σκοτάδι κι απόψε κι εγώ στο λιμάνι
τα πλοία που φεύγουν κοιτώ.
Ανάβω τσιγάρο και σαν το χαρμάνη
με δυο ρουφηξιές το πετώ.
Που να σε βρω, πού σε ψάξω
τι να αλλάξω για να ‘ρθεις εδώ;
Τι να σου πω, τι να σου γράψω
όλου το κόσμου τα σ’ αγαπώ;
|
Skotádi ki apópse ki o drómos mu miázi
adiávatos miázi, klistós.
Pu pígane óli, kanénas den kséri
ki egó mes stus drómus trelós.
Pu na se vro, pu se psákso
ti na allákso gia na ‘rthis edó;
Ti na su po, ti na su grápso
ólu to kósmu ta s’ agapó;
Skotádi ki apópse ki egó sto limáni
ta plia pu fevgun kitó.
Anávo tsigáro ke san to charmáni
me dio rufiksiés to petó.
Pu na se vro, pu se psákso
ti na allákso gia na ‘rthis edó;
Ti na su po, ti na su grápso
ólu to kósmu ta s’ agapó;
|