|
Μοιάζεις σαν ξωτικό περνάς και φεύγεις
Δεν ξέρω αν σ’ έχω δει
ή αν είσαι μόνο μια φωνή
στον αέρα
Και παίρνω τους δρόμους
ρωτάω παντού
Μήπως σε είδαν
Όλοι αυτοί που σε κοιτούν
Που να σε βρω….που να σε βρω
Που να σε δω, για ένα λεπτό
Φεύγεις και πας
Πουθενά δε σταματάς
Είσαι αόρατη απειλή
μία φοβία παιδική
Πονάς σαν μαχαιριά που με τρυπάει
Τα μάτια σου ποτό που με μεθάει
κάθε μέρα
Δεν ξέρω αν είσαι εσύ
ή αν ήταν μόνο μια στιγμή
που η φαντασία μου
πήρε σώμα και μορφή.
|
Miázis san ksotikó pernás ke fevgis
Den kséro an s’ écho di
í an ise móno mia foní
ston aéra
Ke perno tus drómus
rotáo pantu
Mípos se idan
Όli afti pu se kitun
Pu na se vro….pu na se vro
Pu na se do, gia éna leptó
Fevgis ke pas
Puthená de stamatás
Ise aórati apilí
mía fovía pedikí
Ponás san macheriá pu me tripái
Ta mátia su potó pu me methái
káthe méra
Den kséro an ise esí
í an ítan móno mia stigmí
pu i fantasía mu
píre sóma ke morfí.
|
