|
Απόψε ο δρόμος σκοτεινός
Φαρμάκι στάζει ο ουρανός
Κι εσύ που πια δε μ’ αγαπάς
Που πας;
Γιατί διαλέγεις το κενό
Του κόσμου τον ωκεανό
Χωρίς πυξίδα ξεκινάς
Που πας;
Που πας και τρέμω μη χαθείς
Ο κόσμος ξένος κι απαθής
Κι αν μες στο πλήθος φοβηθείς
Να ’ρθεις
Να ’ρθεις κοντά μου να κρυφτείς
Εγώ δεν είμαι εγωιστής
Πριν κλείσει ο δρόμος και χαθείς
Να ’ρθεις
Απόψε η νύχτα είναι θολή
Η αγάπη τρέμει στο σκαλί
Κι εσύ περνάς και την πατάς
Που πας;
Δε θέλω να με λυπηθείς
Μα τρέμω μήπως πληγωθείς
Παιδί που τ’ όνειρο ζητάς
Που πας;
|
Apópse o drómos skotinós
Farmáki stázi o uranós
Ki esí pu pia de m’ agapás
Pu pas;
Giatí dialégis to kenó
Tu kósmu ton okeanó
Chorís piksída ksekinás
Pu pas;
Pu pas ke trémo mi chathis
O kósmos ksénos ki apathís
Ki an mes sto plíthos fovithis
Na ’rthis
Na ’rthis kontá mu na kriftis
Egó den ime egistís
Prin klisi o drómos ke chathis
Na ’rthis
Apópse i níchta ine tholí
I agápi trémi sto skalí
Ki esí pernás ke tin patás
Pu pas;
De thélo na me lipithis
Ma trémo mípos pligothis
Pedí pu t’ óniro zitás
Pu pas;
|
