Που πήγε, που πάει,
γιατί δεν είν’ εδώ να μου πει πως μ’ αγαπάει,
Που πήγε, που πάει,
δικά μου σ’ αγαπώ σε ποιους δρόμους τα σκορπάει.
Δεν είν’ εδώ μα είν’ εδώ η απουσία του
δεν είν’ εδώ μα με κοιτάει από παντού,
και μου γελάει μες’ απ’ τη φωτογραφία του
μες στα παιχνίδια του τρελού μου του μυαλού.
Που πήγε, που πάει,
γιατί δεν είν’ εδώ να μου πει πως μ’ αγαπάει,
Που πήγε, που πάει,
δικά μου σ’ αγαπώ σε ποιους δρόμους τα σκορπάει.
Δεν είν’ εδώ μα είν’ εδώ κι εγώ τρελαίνομαι
είναι παντού κι εγώ τον έχω αγκαλιά,
ανάβω κι ένα απ’ τα τσιγάρα του να καίγομαι
στο παραμύθι που μου ζει η καρδιά.
Που πήγε, που πάει,
γιατί δεν είν’ εδώ να μου πει πως μ’ αγαπάει,
Που πήγε, που πάει,
δικά μου σ’ αγαπώ σε ποιους δρόμους τα σκορπάει.
|
Pu píge, pu pái,
giatí den in’ edó na mu pi pos m’ agapái,
Pu píge, pu pái,
diká mu s’ agapó se pius drómus ta skorpái.
Den in’ edó ma in’ edó i apusía tu
den in’ edó ma me kitái apó pantu,
ke mu gelái mes’ ap’ ti fotografía tu
mes sta pechnídia tu trelu mu tu mialu.
Pu píge, pu pái,
giatí den in’ edó na mu pi pos m’ agapái,
Pu píge, pu pái,
diká mu s’ agapó se pius drómus ta skorpái.
Den in’ edó ma in’ edó ki egó trelenome
ine pantu ki egó ton écho agkaliá,
anávo ki éna ap’ ta tsigára tu na kegome
sto paramíthi pu mu zi i kardiá.
Pu píge, pu pái,
giatí den in’ edó na mu pi pos m’ agapái,
Pu píge, pu pái,
diká mu s’ agapó se pius drómus ta skorpái.
|