Αν είσαι τα μεσάνυχτα για όνειρα μεγάλα
θα βρεις την πόρτα ορθάνοιχτη, τριαντάφυλλα στη σκάλα
κι αν λιώνω για έναν έρωτα, στ’ ορκίζομαι θ’ αλλάξω
μπροστά σου τα ενθύμια στο δρόμο θα πετάξω
Που θα με πας, θα μ’ αγαπάς ή τη ζωή μου θα την παιδέψεις
πάντα αγκαλιά θα με κρατάς ή μήπως θα με καταστρέψεις;
Πες μου που θα με πας, θα με πας ως τ’ αστέρια
ή μήπως χαθείς και πονέσω πολύ
Πες μου θα μ’ αγαπάς ή θα βγάλεις μαχαίρια
για εμένα θα ζεις ή θα φύγεις κι εσύ;
Αν ήτανε τα όνειρα δρόμος να περπατήσεις
πάτα ελαφρά θα σου ‘λεγα να μη μου τα ξυπνήσεις
Στη λέω την αλήθεια μου, τους έρωτες φοβάμαι
το κύμα δεν το ξέχασα, τα πλοία δε θυμάμαι
Που θα με πας, θα μ’ αγαπάς ή τη ζωή μου θα την παιδέψεις
πάντα αγκαλιά θα με κρατάς ή μήπως θα με καταστρέψεις;
Πες μου που θα με πας, θα με πας ως τ’ αστέρια
ή μήπως χαθείς και πονέσω πολύ
Πες μου θα μ’ αγαπάς ή θα βγάλεις μαχαίρια
για εμένα θα ζεις ή θα φύγεις κι εσύ;
|
An ise ta mesánichta gia ónira megála
tha vris tin pórta orthánichti, triantáfilla sti skála
ki an lióno gia énan érota, st’ orkízome th’ allákso
brostá su ta enthímia sto drómo tha petákso
Pu tha me pas, tha m’ agapás í ti zoí mu tha tin pedépsis
pánta agkaliá tha me kratás í mípos tha me katastrépsis;
Pes mu pu tha me pas, tha me pas os t’ astéria
í mípos chathis ke ponéso polí
Pes mu tha m’ agapás í tha vgális macheria
gia eména tha zis í tha fígis ki esí;
An ítane ta ónira drómos na perpatísis
páta elafrá tha su ‘lega na mi mu ta ksipnísis
Sti léo tin alíthia mu, tus érotes fováme
to kíma den to kséchasa, ta plia de thimáme
Pu tha me pas, tha m’ agapás í ti zoí mu tha tin pedépsis
pánta agkaliá tha me kratás í mípos tha me katastrépsis;
Pes mu pu tha me pas, tha me pas os t’ astéria
í mípos chathis ke ponéso polí
Pes mu tha m’ agapás í tha vgális macheria
gia eména tha zis í tha fígis ki esí;
|