Όσο η νύχτα αυτή κυλάει
ακούω κάποιον να μιλάει
σαν να είσαι πάλι εδώ
τη φωνή σου αγαπώ
Όλη μέρα μου γελάει
μια εικόνα με κοιτάει
που θυμίζει μια ζωή
όσα ζήσαμε
Πού θα πας αφού εμένα αγαπούσες
πού θα πας μεσ’τα χέρια σου κρατούσες
μια καρδιά που για σένανε χτυπούσε
κι ένα πρωί έφυγες μακριά όσο μπορούσες
Είναι κάτι από το χτες
κάτι λόγια πως με θες
που συχνά αναπολώ
μόνο εσένα αγαπώ
Μη μ’αφήσεις μου είχες πει
τι ανάμνηση κι αυτή
άραγε εκεί που πας με θυμάσαι
|
Όso i níchta aftí kilái
akuo kápion na milái
san na ise páli edó
ti foní su agapó
Όli méra mu gelái
mia ikóna me kitái
pu thimízi mia zoí
ósa zísame
Pu tha pas afu eména agapuses
pu tha pas mes’ta chéria su kratuses
mia kardiá pu gia sénane chtipuse
ki éna pri éfiges makriá óso boruses
Ine káti apó to chtes
káti lógia pos me thes
pu sichná anapoló
móno eséna agapó
Mi m’afísis mu iches pi
ti anámnisi ki aftí
árage eki pu pas me thimáse
|