Θα πεις αργά, θα πω νωρίς
Θα πω μαζί, θα πεις χωρίς
Θυμήσου που σου έλεγα πως θα σ’ αγαπώ
Θυμήσου που μου χάριζες γυαλιά για να κοπώ
Μια νύχτα στο κρεβάτι σου ζητούσα στοργή
Μα φύσαγε και χιόνιζε αγάπη μου κι εκεί
Τώρα κοιτάζεις έξω
Και με σύννεφα θέλεις να φύγεις νύχτα
Αλλού να πας
Που πας
Αλήθεια πως μπορείς
Πως θα ζεις μ’ εμένανε χωρίς
Που θα πας
Οι άνθρωποι μικροί και σκληροί
Μια ζούγκλα η ζωή
Που θα πας
Θυμήσου πόσο πρόσεχα μη μου πληγωθείς
Θυμήσου που περίμενα τρεις μέρες για να `ρθεις
Μια νύχτα που μου έκλαιγες ως το άλλο πρωί
Σε φίλαγα μα χιόνιζε αγάπη μου κι εκεί
|
Tha pis argá, tha po norís
Tha po mazí, tha pis chorís
Thimísu pu su élega pos tha s’ agapó
Thimísu pu mu chárizes gialiá gia na kopó
Mia níchta sto kreváti su zitusa storgí
Ma físage ke chiónize agápi mu ki eki
Tóra kitázis ékso
Ke me sínnefa thélis na fígis níchta
Allu na pas
Pu pas
Alíthia pos boris
Pos tha zis m’ eménane chorís
Pu tha pas
I ánthropi mikri ke skliri
Mia zugkla i zoí
Pu tha pas
Thimísu póso prósecha mi mu pligothis
Thimísu pu perímena tris méres gia na `rthis
Mia níchta pu mu ékleges os to állo pri
Se fílaga ma chiónize agápi mu ki eki
|