|
Που ‘ναι αυτά τα μάτια,
τα μάτια π’ αγαπούσα
κι όταν εδακρύζανε
τα γλυκοφιλούσα.
Αχ, μάτια κάστανα,
αχ, δεν σας βρήκα πουθενά.
Αχ, μάτια μου γλυκά,
αχ, ματάκια φωτεινά.
Που ‘ναι αυτά τα μάτια,
τα παραπονεμένα
κι όταν τα εμάλωνα,
με κοίταζαν θλιμμένα.
Αχ, μάτια κάστανα,
αχ, δεν σας βρήκα πουθενά.
Αχ, μάτια μου γλυκά,
αχ, ματάκια φωτεινά.
Που ‘ναι αυτά τα μάτια,
που ‘κλαιγαν, και γελούσαν
κι όταν παιχνιδίζανε,
για αγάπη μου μιλούσαν.
Αχ, μάτια κάστανα,
αχ, δεν σας βρήκα πουθενά.
Αχ, μάτια μου γλυκά,
αχ, ματάκια φωτεινά.
|
Pu ‘ne aftá ta mátia,
ta mátia p’ agapusa
ki ótan edakrízane
ta glikofilusa.
Ach, mátia kástana,
ach, den sas vríka puthená.
Ach, mátia mu gliká,
ach, matákia fotiná.
Pu ‘ne aftá ta mátia,
ta paraponeména
ki ótan ta emálona,
me kitazan thlimména.
Ach, mátia kástana,
ach, den sas vríka puthená.
Ach, mátia mu gliká,
ach, matákia fotiná.
Pu ‘ne aftá ta mátia,
pu ‘klegan, ke gelusan
ki ótan pechnidízane,
gia agápi mu milusan.
Ach, mátia kástana,
ach, den sas vríka puthená.
Ach, mátia mu gliká,
ach, matákia fotiná.
|
