Που παν τα όνειρα όταν ξυπνάμε,
άλλοι το ξέρουνε και άλλοι ρωτάνε,
που πάει η αγάπη όταν τελειώνει,
για να κρυφτεί να είναι μόνη,
για να κρυφτεί να είναι μόνη
Ήσουν η κρυφή χαρά μου,
όμως ήταν λιγοστή,
στο κενό σου τα όνειρά μου,
έχουν πια καθρεφτιστεί.
Ήσουν όνειρο μιας νύχτας,
που έζησα για μια στιγμή,
η ευχή μιας καληνύχτας
του κορμιού μου οι σφυγμοί.
Πού παν τα κύματα όταν ξεσπάνε
και μες στο πέλαγος ξανά γυρνάνε,
μόνο η αλμύρα μένει στην άμμο
το όνομά σου για να σου γράφω,
το όνομά σου για να σου γράφω.
|
Pu pan ta ónira ótan ksipnáme,
álli to ksérune ke álli rotáne,
pu pái i agápi ótan telióni,
gia na krifti na ine móni,
gia na krifti na ine móni
Ήsun i krifí chará mu,
ómos ítan ligostí,
sto kenó su ta ónirá mu,
échun pia kathreftisti.
Ήsun óniro mias níchtas,
pu ézisa gia mia stigmí,
i efchí mias kaliníchtas
tu kormiu mu i sfigmi.
Pu pan ta kímata ótan ksespáne
ke mes sto pélagos ksaná girnáne,
móno i almíra méni stin ámmo
to ónomá su gia na su gráfo,
to ónomá su gia na su gráfo.
|