Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της νύχτας
και της λησμονιάς;
Με τα κλαδιά της δάφνης
στα χέρια σας
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
το φρούριο έπεσε
Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της πίκρας
και της Παναγιάς;
Με την ελπίδα στα ξίφη
και στ’ άρματα
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
ο ήλιος σκοτείνιασε
Πού πάτε λοιπόν
παιδιά της πέτρας
και της Λευτεριάς;
Με την κραυγή της μάχης
στα στήθια σας
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
Πού πάτε, πού πάτε λοιπόν;
Τίποτα, κανείς δεν υπάρχει
και το Χριστό ακόμα προδώσανε
|
Pu páte lipón
pediá tis níchtas
ke tis lismoniás;
Me ta kladiá tis dáfnis
sta chéria sas
Típota, kanis den ipárchi
to frurio épese
Pu páte lipón
pediá tis píkras
ke tis Panagiás;
Me tin elpída sta ksífi
ke st’ ármata
Típota, kanis den ipárchi
o ílios skotiniase
Pu páte lipón
pediá tis pétras
ke tis Lefteriás;
Me tin kravgí tis máchis
sta stíthia sas
Típota, kanis den ipárchi
Pu páte, pu páte lipón;
Típota, kanis den ipárchi
ke to Christó akóma prodósane
|