|
Είναι μια ξενιτιά με κλεμμένα χαρτιά
Να περνώ σε πλαστές διατυπώσεις
Δεν τους νοιάζει τι λες δεν ρωτάνε τι θες
Μοναχά να πουλάς εντυπώσεις.
Είναι μια ξενιτιά με σακάκια ριχτά
Που γυρνάς δίχως λόγο στην πόλη
Τόσα σπίτια κλειστά τόσα φώτα σβηστά
Σου θυμίζουν αργία και σχόλη.
Πού ’σαι Στέλιο να μας πεις τι είναι μετανάστης
Και έγινε ο πόνος δικαστής κι ο καημός δυνάστης
Είναι μια ξενιτιά που μονάχα σιωπάς
Και δεν έχεις σε ποιον να μιλήσεις
Μία τσέπη στενή που έχει λίγα ψιλά
Που ξανά και ξανά θα μετρήσεις.
Είναι μια ξενιτιά που σου δίνουν δουλειά
Και αγοράζουν μαζί το κορμί σου
Δεν τους νοιάζεις εσύ δεν τους νοιάζω εγώ
Προσπαθούνε να μπουν στη ψυχή σου.
Πού ’σαι Στέλιο να μας πεις τι είναι μετανάστης
Και έγινε ο πόνος δικαστής κι ο καημός δυνάστης
|
Ine mia ksenitiá me klemména chartiá
Na pernó se plastés diatipósis
Den tus niázi ti les den rotáne ti thes
Monachá na pulás entipósis.
Ine mia ksenitiá me sakákia richtá
Pu girnás díchos lógo stin póli
Tósa spítia klistá tósa fóta svistá
Su thimízun argia ke schóli.
Pu ’se Stélio na mas pis ti ine metanástis
Ke égine o pónos dikastís ki o kaimós dinástis
Ine mia ksenitiá pu monácha siopás
Ke den échis se pion na milísis
Mía tsépi stení pu échi líga psilá
Pu ksaná ke ksaná tha metrísis.
Ine mia ksenitiá pu su dínun duliá
Ke agorázun mazí to kormí su
Den tus niázis esí den tus niázo egó
Prospathune na bun sti psichí su.
Pu ’se Stélio na mas pis ti ine metanástis
Ke égine o pónos dikastís ki o kaimós dinástis
|
