|
Πού θα μείνω απόψε, που θα μείνω απόψε,
πού θα μείνω απόψε, που θα ξημερωθώ,
δεν έχω μάνα σ’ αυτήν την πλάση,
ούτε γυναίκα να μ’αγκαλιάσει
κι όλα τα ‘χω χάσει κι όλα τα ‘χω χάσει,
που θα μείνω απόψε, που θα ξημερωθώ.
Ποιος θα με πονέσει, ποιος θα με πονέσει,
ποιος θα με πονέσει, ποιος θα με λυπηθεί,
κατάρα μαύρη με κυνηγάει
κι ότι αγαπήσω μου το σκορπάει,
ώσπου να με φάει, ώσπου να με φάει,
που θα μείνω απόψε, που θα ξημερωθώ.
Βράδια πικραμένα, βράδια πικραμένα,
βράδια πικραμένα, νύχτες χωρίς αυγή,
φωλιά δεν έχω σαν το σπουργίτι,
γυρνώ στους δρόμους σαν τον αλήτη,
που δεν έχει σπίτι, που δεν έχει σπίτι,
που θα μείνω απόψε, που θα ξημερωθώ.
|
Pu tha mino apópse, pu tha mino apópse,
pu tha mino apópse, pu tha ksimerothó,
den écho mána s’ aftín tin plási,
ute gineka na m’agkaliási
ki óla ta ‘cho chási ki óla ta ‘cho chási,
pu tha mino apópse, pu tha ksimerothó.
Pios tha me ponési, pios tha me ponési,
pios tha me ponési, pios tha me lipithi,
katára mavri me kinigái
ki óti agapíso mu to skorpái,
óspu na me fái, óspu na me fái,
pu tha mino apópse, pu tha ksimerothó.
Orádia pikraména, vrádia pikraména,
vrádia pikraména, níchtes chorís avgí,
foliá den écho san to spurgiti,
girnó stus drómus san ton alíti,
pu den échi spíti, pu den échi spíti,
pu tha mino apópse, pu tha ksimerothó.
|
