|
Ο έρωτας, μάτια μου,
πάντα θα μείνει ένα μυστήριο,
αφού κι εμένα από αλήτη
μ’ έκανε κύριο.
Πουκάμισο άσπρο, πατούμενο φίνο,
ντυμένος στην πένα
εγώ ο αλήτης έγινα κύριος,
αγάπη για σένα.
Τα χρόνια που πέρασαν,
χρόνια χαμένα, πάνε, ξεχάστηκαν,
κι αυτοί που σου λένε θα σε παιδέψω,
πες τους γελάστηκαν.
Πουκάμισο άσπρο, πατούμενο φίνο,
ντυμένος στην πένα
εγώ ο αλήτης έγινα κύριος,
αγάπη για σένα.
|
O érotas, mátia mu,
pánta tha mini éna mistírio,
afu ki eména apó alíti
m’ ékane kírio.
Pukámiso áspro, patumeno fíno,
ntiménos stin péna
egó o alítis égina kírios,
agápi gia séna.
Ta chrónia pu pérasan,
chrónia chaména, páne, ksechástikan,
ki afti pu su léne tha se pedépso,
pes tus gelástikan.
Pukámiso áspro, patumeno fíno,
ntiménos stin péna
egó o alítis égina kírios,
agápi gia séna.
|
