Μία βδομάδα και βάλε έχω εγώ
σαν άνθρωπος να κοιμηθώ.
Πού θα μου πάει αυτό το πράγμα, ανησυχώ.
Όλοι μου οι φίλοι και όλες μου οι παρέες
τώρα μ’ αποφεύγουνε.
Γυρνούν την πλάτη όταν με βλέπουν να έρχομαι
γιατί:
Πράγματα σπάω, μεθάω, στους άλλους ξεσπάω
και φέρομαι άσχημα.
Μ’ όλους τα βάζω, φωνάζω, πολύ τους τρομάζω
και λεν πως μοιάζω πια
σαν μια ακόμα τρελή, που στο δρόμο έχει βγει
και τον κόσμο όλο ρωτάει
τι αμαρτίες πληρώνει κι απ’ το κλάμα λιώνει
για ‘κείνον που αγαπάει.
Μία βδομάδα και βάλε έχω εγώ
να βγω από το σπίτι μου.
Κλείνομαι κι υποφέρω από τη λύπη μου.
Κανείς δε δείχνει διάθεση ν’ αντέξει
τη συμπεριφορά μου αυτή.
Κανείς δε θέλει να με συναναστραφεί
γιατί…
Πράγματα σπάω, μεθάω, στους άλλους ξεσπάω
και φέρομαι άσχημα.
Μ’ όλους τα βάζω, φωνάζω, πολύ τους τρομάζω
και λεν πως μοιάζω πια
σαν μια ακόμα τρελή, που στο δρόμο έχει βγει
και τον κόσμο όλο ρωτάει
τι αμαρτίες πληρώνει κι απ’ το κλάμα λιώνει
για ‘κείνον που αγαπάει.
|
Mía vdomáda ke vále écho egó
san ánthropos na kimithó.
Pu tha mu pái aftó to prágma, anisichó.
Όli mu i fíli ke óles mu i parées
tóra m’ apofevgune.
Girnun tin pláti ótan me vlépun na érchome
giatí:
Prágmata spáo, metháo, stus állus ksespáo
ke férome áschima.
M’ ólus ta vázo, fonázo, polí tus tromázo
ke len pos miázo pia
san mia akóma trelí, pu sto drómo échi vgi
ke ton kósmo ólo rotái
ti amartíes pliróni ki ap’ to kláma lióni
gia ‘kinon pu agapái.
Mía vdomáda ke vále écho egó
na vgo apó to spíti mu.
Klinome ki ipoféro apó ti lípi mu.
Kanis de dichni diáthesi n’ antéksi
ti siberiforá mu aftí.
Kanis de théli na me sinanastrafi
giatí…
Prágmata spáo, metháo, stus állus ksespáo
ke férome áschima.
M’ ólus ta vázo, fonázo, polí tus tromázo
ke len pos miázo pia
san mia akóma trelí, pu sto drómo échi vgi
ke ton kósmo ólo rotái
ti amartíes pliróni ki ap’ to kláma lióni
gia ‘kinon pu agapái.
|