Ασφαλώς και δεν πρέπει να μας δούνε παρέα
Επεράσαμε ωραία λίγες ώρες μαζί
Είναι η πρώτη μας νύχτα, πρώτη και τελευταία
Ασφαλώς και δεν πρέπει να μας δούνε παρέα
Ασφαλώς και το ξέρω πως δεν είμαστε ίδια
Μοναχά στα παιχνίδια είμαστε όλοι παιδιά
Και αν εσύ το ξεχάσεις η ζωή στο θυμίζει
Και πεθαίνει η αγάπη και σωπαίνει η καρδιά
Είμαι εκείνη που είμαι και έχεις όνομα κάποιο
Σε χρυσό κόσμο σάπιο δε χωράω να μπω
Κάνε εκείνο που πρέπει, όλα τα επιτρέπει
Το δικό σου το πρέπει ένα πρέπει θαμπό
|
Asfalós ke den prépi na mas dune paréa
Eperásame orea líges óres mazí
Ine i próti mas níchta, próti ke teleftea
Asfalós ke den prépi na mas dune paréa
Asfalós ke to kséro pos den imaste ídia
Monachá sta pechnídia imaste óli pediá
Ke an esí to ksechásis i zoí sto thimízi
Ke petheni i agápi ke sopeni i kardiá
Ime ekini pu ime ke échis ónoma kápio
Se chrisó kósmo sápio de choráo na bo
Káne ekino pu prépi, óla ta epitrépi
To dikó su to prépi éna prépi thabó
|