|
Πρέπει να κρατηθούμε
μες στο σκοτάδι
το φως που έσβησε να δούμε
μας πέταξε η εποχή
μα φταίει και η δική μας ανοχή.
Όλους τους ανεχόμαστε
τρώμε, μαζί κοιμόμαστε
κι όταν έρθουν τα δύσκολα
άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Όλα τα καταπίνουμε
χάρη στους βλάκες δίνουμε
μα αυτοί μπήκαν στο αίμα μας
και στον καπνό που πίνουμε.
Σανίδα μου η μοναξιά
και τα όνειρα μου στα βαθιά
αν ίσως επιπλεύσουνε
θα ‘ρθουν σ’ αυτή την εποχή
γερά σκοινιά να δέσουνε.
Πρέπει να κρατηθούμε
αν ίσως επιπλεύσουμε.
|
Prépi na kratithume
mes sto skotádi
to fos pu ésvise na dume
mas pétakse i epochí
ma ftei ke i dikí mas anochí.
Όlus tus anechómaste
tróme, mazí kimómaste
ki ótan érthun ta dískola
álla lógia n’ agapiómaste.
Όla ta katapínume
chári stus vlákes dínume
ma afti bíkan sto ema mas
ke ston kapnó pu pínume.
Sanída mu i monaksiá
ke ta ónira mu sta vathiá
an ísos epiplefsune
tha ‘rthun s’ aftí tin epochí
gerá skiniá na désune.
Prépi na kratithume
an ísos epiplefsume.
|
