Πριν να βγω στον κόσμο
ακόμα το παιχνίδι δεν το γνώριζα
και πήρα αυτό το δρόμο
το σπαρμένο πέτρες με τα πόδια μου γυμνά.
Οι φίλοι με προσμέναν σ’ ένα σταυροδρόμι
κι οι εχθροί όλο χαμόγελα
καλά έχω μετρήσει
πόσο βάθος πιάνει η φιδοφωλιά.
Πριν να δω τον κόσμο
ακόμα την ασπίδα δεν ήξερα
η Χάρυβδη κι η Σκύλλα
με νύχια και με δόντια με κομμάτιασαν
στης τρέλας το πηγάδι
με τα χίλια χέρια βούτηξα βαθιά.
Μα αν πάλι ήταν να πάρω
το δρόμο με τις πέτρες και τα σκληρά γυαλιά
στο σάκο ένα τραγούδι
και δυο κλωνιά θυμάρι θα ξανάβαζα.
Μύριες οι πληγές μου
άλλες τόσες οι χαρές μου κι όλες ανοιχτές.
|
Prin na vgo ston kósmo
akóma to pechnídi den to gnóriza
ke píra aftó to drómo
to sparméno pétres me ta pódia mu gimná.
I fíli me prosménan s’ éna stavrodrómi
ki i echthri ólo chamógela
kalá écho metrísi
póso váthos piáni i fidofoliá.
Prin na do ton kósmo
akóma tin aspída den íksera
i Chárivdi ki i Skílla
me níchia ke me dóntia me kommátiasan
stis trélas to pigádi
me ta chília chéria vutiksa vathiá.
Ma an páli ítan na páro
to drómo me tis pétres ke ta sklirá gialiá
sto sáko éna tragudi
ke dio kloniá thimári tha ksanávaza.
Míries i pligés mu
álles tóses i charés mu ki óles anichtés.
|