Σε βλέπω να ζητάς παράδεισο στη γη
Να είσαι με το λίγο για να αισθάνεσαι πολύ
Σε βλέπω να γελάς ενώ στ’ αλήθεια κλαις
Την ώρα που ψυχραίνεις ενώ μπορείς να καις
Μα σ’ αγαπώ γι’ αυτό σε παρατήρησα
Στο ‘γραψα στον καθρέφτη στο ψιθύρισα
Μοιάζουμε εμείς βαθιά και ας διαφέρουμε
Κάποια χρυσή τομή θα καταφέρουμε
Μας συγχωρώ για όλα
Πριν από σένα ήμουν εγώ
μόνο για μένα μόνο με μένα
Πριν από σένα ήμουν απλώς
Λόγια σπασμένα δάκρυ στο βλέμμα
Εσύ μ’ αλλάζεις ξέρεις το πως
μεταμορφώνεις τα δεδομένα
Απ’ το μηδέν μου μοιάζω θεός
κι είμαστε ίδιοι, τέλειο ψέμα
Μας συγχωρώ για όλα
Σε βλέπω να ζητάς παράδεισο στη γη
Να κάνεις ευκολίες σε μια δύσκολη στιγμή
Σε βλέπω και για μας να μένεις στις ευχές
Τα λόγια όμως μπερδεύεις από τις προσευχές
|
Se vlépo na zitás parádiso sti gi
Na ise me to lígo gia na esthánese polí
Se vlépo na gelás enó st’ alíthia kles
Tin óra pu psichrenis enó boris na kes
Ma s’ agapó gi’ aftó se paratírisa
Sto ‘grapsa ston kathréfti sto psithírisa
Miázume emis vathiá ke as diaférume
Kápia chrisí tomí tha kataférume
Mas sigchoró gia óla
Prin apó séna ímun egó
móno gia ména móno me ména
Prin apó séna ímun aplós
Lógia spasména dákri sto vlémma
Esí m’ allázis kséris to pos
metamorfónis ta dedoména
Ap’ to midén mu miázo theós
ki imaste ídii, télio pséma
Mas sigchoró gia óla
Se vlépo na zitás parádiso sti gi
Na kánis efkolíes se mia dískoli stigmí
Se vlépo ke gia mas na ménis stis efchés
Ta lógia ómos berdevis apó tis prosefchés
|