|
Μικρό το ‘χα γνωρίσει, μικρό προβληματάκι
ανώριμο φαινόταν, το πήρα απ’ το χεράκι
Το άφησα να παίξει για λίγο στο μυαλό μου
είπα θα το ξεχάσω, μια τόση δα σταλίτσα
μικρό προβληματάκι
Μικρή το είχα γνωρίσει, που όλα ήταν μεγάλα
τι ήταν, μια χουφτίτσα, μια άσπρη χιονομπάλα
Το κοίμησα μακριά μου να νιώσει μες στη νύχτα
πως μάζεψε ότι βρήκε και το ‘φερε μπροστά μου
τι ήταν, μια χουφτίτσα..
Δεν έφυγε ποτέ…
Μεγάλωσε…
Δεν ξέχασε ποτέ…
Δεν άλλαξε….
Δεν λύθηκε ποτέ…
Δεν άντεξε…
Τη σιωπή του πρόθυμα τη ράγισε…
Ποτέ δε θα αφήσω ξανά προβληματάκι
να παίζει στο μυαλό μου σαν να ‘τανε παιδάκι
|
Mikró to ‘cha gnorísi, mikró provlimatáki
anórimo fenótan, to píra ap’ to cheráki
To áfisa na peksi gia lígo sto mialó mu
ipa tha to ksecháso, mia tósi da stalítsa
mikró provlimatáki
Mikrí to icha gnorísi, pu óla ítan megála
ti ítan, mia chuftítsa, mia áspri chionobála
To kimisa makriá mu na niósi mes sti níchta
pos mázepse óti vríke ke to ‘fere brostá mu
ti ítan, mia chuftítsa..
Den éfige poté…
Megálose…
Den kséchase poté…
Den állakse….
Den líthike poté…
Den ántekse…
Ti siopí tu próthima ti rágise…
Poté de tha afíso ksaná provlimatáki
na pezi sto mialó mu san na ‘tane pedáki
|
