Απ’ αυτή τη φυλακή ποιος θα με βγάλει
που η δική σου προδοσία μ’ έχει κλείσει.
Περπατάω με σκυμμένο το κεφάλι
και δε θέλω άνθρωπος να μου μιλήσει.
Προδομένη από σένα, προδομένη,
στην ταυτότητα θα γράψω “χωρισμένη”
και θα πάρω ένα δρόμο μες στη νύχτα
αφού ξέρω πως ποτέ μου δε σε είχα.
Από σένα μακριά κι ας πάω χαμένη,
δεν μπορεί ο έρωτάς σου να με σώσει.
Μη νομίζεις ότι φεύγω νικημένη,
κάποιος άλλος την καρδιά μου θα τη νιώσει.
|
Ap’ aftí ti filakí pios tha me vgáli
pu i dikí su prodosía m’ échi klisi.
Perpatáo me skimméno to kefáli
ke de thélo ánthropos na mu milísi.
Prodoméni apó séna, prodoméni,
stin taftótita tha grápso “chorisméni”
ke tha páro éna drómo mes sti níchta
afu kséro pos poté mu de se icha.
Apó séna makriá ki as páo chaméni,
den bori o érotás su na me sósi.
Mi nomízis óti fevgo nikiméni,
kápios állos tin kardiá mu tha ti niósi.
|