Περνάω δοκιμασία
με σκέψεις χωρίς ουσία,
χαμένη κάθε ελπίδα
κι ο χρόνος μοιάζει παγίδα.
Στις φευγαλέες ώρες
κάθε δειλινού
ψάχνω τα μάτια σου
στο χρώμα τ’ ουρανού.
Μες στις φωνές
και μες στα γέλια των παιδιών
ψάχνω το θαύμα
των δικών σου των φιλιών.
Όλα αρχίζουν εδώ
και τελειώνουν πάλι εδώ.
Προδοσία προδοσία
η δική σου απουσία
κι εγώ μες στα ενθύμιά σου
να περνώ δοκιμασία.
Προδοσία προδοσία
στην καυτή μου φαντασία
να ’ρχεσαι σαν επισκέπτης
και να κάνεις ανταρσία.
Όλα αρχίζουν εδώ
και τελειώνουν πάλι εδώ.
|
Pernáo dokimasía
me sképsis chorís usía,
chaméni káthe elpída
ki o chrónos miázi pagida.
Stis fevgalées óres
káthe dilinu
psáchno ta mátia su
sto chróma t’ uranu.
Mes stis fonés
ke mes sta gélia ton pedión
psáchno to thafma
ton dikón su ton filión.
Όla archízun edó
ke teliónun páli edó.
Prodosía prodosía
i dikí su apusía
ki egó mes sta enthímiá su
na pernó dokimasía.
Prodosía prodosía
stin kaftí mu fantasía
na ’rchese san episképtis
ke na kánis antarsía.
Όla archízun edó
ke teliónun páli edó.
|