|
Πρόεδρε, ο κόσμος πεθαίνει
Με σταυρούς, με σφυροδρέπανα, με μπλακ εντ ντέκερ στο προσκεφάλι
Πρόεδρε…
Κάμερες κρυμμένες καταγράφουν άδειες φάτσες, η ζωή στο φωτοαντιγραφικό
Λούμπεν και πληβείοι αναλώνονται στις πιάτσες, η απόγνωση στο πρώτο Ενικό
άμβωνες ουρλιάζουν το μεγάφωνο του μίσους, λεκιασμένες των Αγίων οι μορφές
Εδρανα και Νόμοι προστατεύουνε τους Κροίσους, χειροπέδες και πεντάπικρος καφές
Φέρνουν σκυλοπνίχτες λαοθάλασσες της φρίκης, στα αμπάρια φτώχεια και Αρμαγεδών
Πρόεδρε σου ανήκουν, είναι λάφυρα της Νίκης, που ζητούν στον ήλιο μοίρα κι εμβαδόν
Γέφυρες δακρύων, άνθρωποι και κατσαρίδες ονειρεύονται υπόγειους ουρανούς
Πρόεδρε, σου λέω: Της καρέκλας σου οι βίδες μία μία σπάζουν με ύπουλους τριγμούς
Ισοβίως βρέχει στις ψυχές των ηττημένων, γκρίζα λάσπη, κάθε ψίθυρος βροχή
Ροζ πολυεστέρας τ’ άστρο των προσκυνημένων, που δοξάζει αίσχος και συνενοχή
Μαύρο οξειδωμένο το παγκάρι του σαράφη, πληθυσμοί στα νύχια των χρηματιστών
Μέλλον, μέλλον, μέλλον, στην εξώπορτά σου γράφει: «Το κατάστημα προσωρινώς κλειστόν»
Νάυλον η σάρκα, χύμα σταφ οι ζαρντινιέρες, τα αισθήματα στην πούδρα και στο τζελ
Πρόεδρε, η σιωπή σαβανώνει στους αιθέρες της οργής τα βέβηλά μου ντεσιμπέλ
Έδεμ των εμπόρων η ανθρώπινη οδύνη, οι οθόνες καπηλεύονται το φως
Πρόεδρε, της παρτίδας έχεις όλη την ευθύνη, αλλ’ εσύ δεν περπατάς ποτέ σκυφτός
|
Próedre, o kósmos petheni
Me stavrus, me sfirodrépana, me blak ent ntéker sto proskefáli
Próedre…
Kámeres krimménes katagráfun ádies fátses, i zoí sto fotoantigrafikó
Luben ke plivii analónonte stis piátses, i apógnosi sto próto Enikó
ámvones urliázun to megáfono tu mísus, lekiasménes ton Agion i morfés
Edrana ke Nómi prostatevune tus Krisus, chiropédes ke pentápikros kafés
Férnun skilopníchtes laothálasses tis fríkis, sta abária ftóchia ke Armagedón
Próedre su aníkun, ine láfira tis Níkis, pu zitun ston ílio mira ki emvadón
Gefires dakríon, ánthropi ke katsarídes onirevonte ipógius uranus
Próedre, su léo: Tis karéklas su i vídes mía mía spázun me ípulus trigmus
Isovíos vréchi stis psichés ton ittiménon, gkríza láspi, káthe psíthiros vrochí
Roz poliestéras t’ ástro ton proskiniménon, pu doksázi eschos ke sinenochí
Mavro oksidoméno to pagkári tu saráfi, plithismi sta níchia ton chrimatistón
Méllon, méllon, méllon, stin eksóportá su gráfi: «To katástima prosorinós klistón»
Náilon i sárka, chíma staf i zarntiniéres, ta esthímata stin pudra ke sto tzel
Próedre, i siopí savanóni stus ethéres tis orgís ta vévilá mu ntesibél
Έdem ton ebóron i anthrópini odíni, i othónes kapilevonte to fos
Próedre, tis partídas échis óli tin efthíni, all’ esí den perpatás poté skiftós
|
