Έρημη πόλη
σαν μιαν ομίχλη μαγική να την τυλίγει.
Γρυλίζουν όλοι
κι αόρατη η φυλακή, ποιος να ξεφύγει;
Πάμε, πάμε να φύγουμε μαζί
εδώ κανένας πια δεν ζει.
Της φυλακής μας τα κλειδιά
τα βρήκα μέσα στην καρδιά.
Θλιμμένα μάτια
μες στη σιωπή της ανοχής το πρόγραμμά τους.
Ζωές κομμάτια
και είναι τέλος εποχής και όραμά τους.
Πάμε, πάμε να φύγουμε μαζί
εδώ κανένας πια δεν ζει.
Και πριν να φέξει η αυγή
έλα μικρό μου κι όπου βγει.
Σα ραβδοσκόπος
γυρεύω φλέβα στην καρδιά, χτυπώ τα βράχια.
Μαυρίζει ο τόπος
φλόγες τ’ ανέμου συνοδειά και με τα στάχυα.
Πάμε, πάμε να φύγουμε μαζί
εκεί που η αγάπη ζει.
Λόγια του φόβου μην ακούς
θα βρούμε κόσμους μαγικούς.
|
Έrimi póli
san mian omíchli magikí na tin tilígi.
Grilízun óli
ki aórati i filakí, pios na ksefígi;
Páme, páme na fígume mazí
edó kanénas pia den zi.
Tis filakís mas ta klidiá
ta vríka mésa stin kardiá.
Thlimména mátia
mes sti siopí tis anochís to prógrammá tus.
Zoés kommátia
ke ine télos epochís ke óramá tus.
Páme, páme na fígume mazí
edó kanénas pia den zi.
Ke prin na féksi i avgí
éla mikró mu ki ópu vgi.
Sa ravdoskópos
girevo fléva stin kardiá, chtipó ta vráchia.
Mavrízi o tópos
flóges t’ anému sinodiá ke me ta stáchia.
Páme, páme na fígume mazí
eki pu i agápi zi.
Lógia tu fóvu min akus
tha vrume kósmus magikus.
|