Δεν έχει σημασία αν χωρίσαμε,
σε θαύμαζα και πάντα σ’ εκτιμούσα.
Μ’ αυτά όμως εις βάρος σου που μου `πανε
αισθάνομαι ντροπή, που σ’ αγαπούσα.
Μπορεί ν’ ανέβηκες ψηλά
μα θέλουν τα μεταξωτά και χέρια επιδέξια.
Μες τα δικά μου τα δεσμά
μπορεί να ζούσες ταπεινά, αλλά μ’ αξιοπρέπεια.
Δεν έχει σημασία, αν χωρίσαμε,
σε άφησα να φτιάξεις τη ζωή σου.
Μα ξέχασες τα όσα συμφωνήσαμε
και πάτησες τον όρκο της τιμής σου.
Μπορεί ν’ ανέβηκες ψηλά
μα θέλουν τα μεταξωτά και χέρια επιδέξια.
Μες τα δικά μου τα δεσμά
μπορεί να ζούσες ταπεινά, αλλά μ’ αξιοπρέπεια.
|
Den échi simasía an chorísame,
se thafmaza ke pánta s’ ektimusa.
M’ aftá ómos is város su pu mu `pane
esthánome ntropí, pu s’ agapusa.
Bori n’ anévikes psilá
ma thélun ta metaksotá ke chéria epidéksia.
Mes ta diká mu ta desmá
bori na zuses tapiná, allá m’ aksioprépia.
Den échi simasía, an chorísame,
se áfisa na ftiáksis ti zoí su.
Ma kséchases ta ósa simfonísame
ke pátises ton órko tis timís su.
Bori n’ anévikes psilá
ma thélun ta metaksotá ke chéria epidéksia.
Mes ta diká mu ta desmá
bori na zuses tapiná, allá m’ aksioprépia.
|