Πιο πολύ τρέχει το δάκρυ απ’ το ποτάμι
πιο πολύ και η καρδιά απ’ τη φωτιά.
Απ’ τα φύλλα πιο πολύ τρέμουν τα χέρια
γιατί έφυγες και πήγες μακριά.
Έφυγες και μου `φερες τη λύπη
κι η καρδιά μου έχει πάντα συννεφιά.
Δώσ’ μου πίσω την καρδιά που μου ανήκει
για να έρθει στην καρδιά μου ξαστεριά.
Το χαμόγελο έχει φύγει απ’ το στόμα
απ’ τα στήθια μου βγαίνει αναστεναγμός.
Προσευχή κάνω στην Παναγιά στ’ αστέρια,
να γυρίσεις να μου φύγει ο καημός.
Έφυγες και μου `φερες τη λύπη
κι η καρδιά μου έχει πάντα συννεφιά.
Δώσ’ μου πίσω την καρδιά που μου ανήκει
για να έρθει στην καρδιά μου ξαστεριά.
|
Pio polí tréchi to dákri ap’ to potámi
pio polí ke i kardiá ap’ ti fotiá.
Ap’ ta fílla pio polí trémun ta chéria
giatí éfiges ke píges makriá.
Έfiges ke mu `feres ti lípi
ki i kardiá mu échi pánta sinnefiá.
Dós’ mu píso tin kardiá pu mu aníki
gia na érthi stin kardiá mu ksasteriá.
To chamógelo échi fígi ap’ to stóma
ap’ ta stíthia mu vgeni anastenagmós.
Prosefchí káno stin Panagiá st’ astéria,
na girísis na mu fígi o kaimós.
Έfiges ke mu `feres ti lípi
ki i kardiá mu échi pánta sinnefiá.
Dós’ mu píso tin kardiá pu mu aníki
gia na érthi stin kardiá mu ksasteriá.
|