Απ’ της Σμύρνης τ’ ακρογιάλια
κι απ’ του Πόντου τις αυλές,
φτάσαμε ξεριζωμένοι
μες στις φτωχογειτονιές.
Πρόσφυγες κυνηγημένοι,
μια ζωή αδικημένοι.
Στοιβαγμένοι σε παράγκες,
να μας πνίγουν οι ανάγκες.
Πρόσφυγες κυνηγημένοι,
μια ζωή αδικημένοι.
Τους καημούς μας τραγουδάω,
υποφέρω και πονάω.
Απ’ τα σπίτια μας διωγμένοι,
στην πικρή την προσφυγιά.
Και στο αίμα βουτηγμένη
η μισή μας η γενιά.
|
Ap’ tis Smírnis t’ akrogiália
ki ap’ tu Póntu tis avlés,
ftásame kserizoméni
mes stis ftochogitoniés.
Prósfiges kinigiméni,
mia zoí adikiméni.
Stivagméni se parágkes,
na mas pnígun i anágkes.
Prósfiges kinigiméni,
mia zoí adikiméni.
Tus kaimus mas tragudáo,
ipoféro ke ponáo.
Ap’ ta spítia mas diogméni,
stin pikrí tin prosfigiá.
Ke sto ema vutigméni
i misí mas i geniá.
|