Η ματιά σου χρυσή, γλυκό κρασί
ο λαιμός σου νησί, εγώ κι εσύ.
Μια φωτογραφία κάτι σαν αγία
μες στο βάθος μιας πηγής.
Δέξου τη μαγεία που έχει η λειτουργία
και το τέλος μιας φυγής.
Σιωπηλή με κοιτάς και με ζητάς
τη στιγμή σταματάς και με κρατάς
μέσα στο σκοτάδι που είναι σ’ ένα χάδι
κι είναι σημάδι απ’ τον καιρό.
Δε θα σε ξεχάσω κι ούτε θα σε χάσω
κάπου θα σε ξαναβρώ…
|
I matiá su chrisí, glikó krasí
o lemós su nisí, egó ki esí.
Mia fotografía káti san agia
mes sto váthos mias pigís.
Déksu ti magia pu échi i liturgia
ke to télos mias figís.
Siopilí me kitás ke me zitás
ti stigmí stamatás ke me kratás
mésa sto skotádi pu ine s’ éna chádi
ki ine simádi ap’ ton keró.
De tha se ksecháso ki ute tha se cháso
kápu tha se ksanavró…
|