Ο νους μας τρέχει πιο πολύ απ’ την καρδιά
κι όλα μου φαίνονται προσωρινά.
Ανάμεσα σε δυο γλυκές στιγμές
παντοτινά θα μ’ αγαπάς μου λες.
Πλάνεψέ με με τα λόγια σου
ετούτη τη βραδιά.
Χάρισέ μου τα φιλιά σου αγαπούλα
παρηγόρησέ με με τα χάδια σου.
Κι αν είναι μάταια τα κλάματά σου
δώσ’ μου να πιω τα δάκρυά σου.
Ούτε μπορεί κανείς να φανταστεί
πως όλα αλλάζουνε σε μια στιγμή.
Πλάνεψέ με με τα λόγια σου
ετούτη τη βραδιά.
Χάρισέ μου τα φιλιά σου αγαπούλα
παρηγόρησέ με με τα χάδια σου.
|
O nus mas tréchi pio polí ap’ tin kardiá
ki óla mu fenonte prosoriná.
Anámesa se dio glikés stigmés
pantotiná tha m’ agapás mu les.
Plánepsé me me ta lógia su
etuti ti vradiá.
Chárisé mu ta filiá su agapula
parigórisé me me ta chádia su.
Ki an ine mátea ta klámatá su
dós’ mu na pio ta dákriá su.
Oíte bori kanis na fantasti
pos óla allázune se mia stigmí.
Plánepsé me me ta lógia su
etuti ti vradiá.
Chárisé mu ta filiá su agapula
parigórisé me me ta chádia su.
|