Πρωινή μελαγχολία
μέσα στα λεωφορεία
άνθρωποι μετακινούνται
ο καθένας μια ιστορία
στις χειρολαβές κρατιούνται
με τα χέρια τους τα κρύα
Μια γραμμή μπροστά στη στάση
ποιος θα τρέξει να προφτάσει
ζώδια και βιταμίνες
μόδα είναι, θα περάσει
τα λεπτά γίνονται μήνες
τη ζωή του ποιος θα πιάσει
Κάπου κάπου, μέσα Σαββάτου
μια αναπνοή
χάνει κάπου το νόημά του
να ‘ναι ζωντανοί
κατά βάθος νιώθουν άγχος
όλο το πρωί
πάντα κάποιος βλέπει το λάθος
και μελαγχολεί
Πρωινός καφές στο χέρι
τι να πει κανείς δεν ξέρει
άνθρωποι μετακινούνται
μέχρι να `ρθει καλοκαίρι
στις χειρολαβές κρατιούνται
κι η ζωή τους μεταφέρει
|
Priní melagcholía
mésa sta leoforia
ánthropi metakinunte
o kathénas mia istoría
stis chirolavés kratiunte
me ta chéria tus ta kría
Mia grammí brostá sti stási
pios tha tréksi na proftási
zódia ke vitamínes
móda ine, tha perási
ta leptá ginonte mínes
ti zoí tu pios tha piási
Kápu kápu, mésa Savvátu
mia anapnoí
cháni kápu to nóimá tu
na ‘ne zontani
katá váthos nióthun ágchos
ólo to pri
pánta kápios vlépi to láthos
ke melagcholi
Prinós kafés sto chéri
ti na pi kanis den kséri
ánthropi metakinunte
méchri na `rthi kalokeri
stis chirolavés kratiunte
ki i zoí tus metaféri
|