Μάγουλο ιτιάς σε γέλασε κι ευθύς το μετανιώνει,
πάνω στο γέλιο έσπασε η αργυρή της ζώνη,
στη μαρμαρένια την αυλή τίναξε τα φλουριά της,
που είκοσι χρόνια φυλακή κρατεί την λευτεριά της.
Τρία περιστέρια κολυμπούν,
τρία περιστέρια,
τρία καλοκαίρια πέρασαν,
τρία καλοκαίρια.
Τ’ αλώνια του καλοκαιριού στο γύρο της ποδιάς μου,
τρία περιστέρια τσίμπησαν το φύτρο της καρδιάς μου,
στον Υμηττό, ήλιε, μη βιαστείς, να κάψεις το θυμάρι,
μια μέλισσα δεν πρόφτασε τ’ αλεύρι της να πάρει.
Τρία περιστέρια κολυμπούν,
τρία περιστέρια,
τρία καλοκαίρια πέρασαν,
τρία καλοκαίρια.
|
Mágulo itiás se gélase ki efthís to metanióni,
páno sto gélio éspase i argirí tis zóni,
sti marmarénia tin avlí tínakse ta fluriá tis,
pu ikosi chrónia filakí krati tin lefteriá tis.
Tría peristéria kolibun,
tría peristéria,
tría kalokeria pérasan,
tría kalokeria.
T’ alónia tu kalokeriu sto giro tis podiás mu,
tría peristéria tsíbisan to fítro tis kardiás mu,
ston Imittó, ílie, mi viastis, na kápsis to thimári,
mia mélissa den próftase t’ alevri tis na pári.
Tría peristéria kolibun,
tría peristéria,
tría kalokeria pérasan,
tría kalokeria.
|