Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
κι εγώ σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή
Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ’ ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ’ ένα καρέ τυφλών σ’ ένα καρέ τυφλών
|
Charázi i méra ke i póli échi repó
sti gitoniá mas kapnízi éna fugáro
ki egó se zitáo san prinó tsigáro
ke san kafé pikró ke san kafé pikró
Άdii i drómi de fánike psichí
ke to fengári mólis cháthike sti Dísi
ki egó se girevo san mirea lísi
ke san Anatolí ke san Anatolí
Ogíke o ílios to rádio diapasón
m’ éna chasápiko pu klei gia kápion Táso
ki egó se pontáro ki ístera páo páso
s’ éna karé tiflón s’ éna karé tiflón
|