|
Σαν λουλούδι η ανάσα μου ξυπόλητη αρχή
σ’ ένα αρχαίο χορό έχει στη ρίζα μόνο νερό
Μέσα στη γλάστρα μου απλώνω κλαδιά
λες θ’ αγγίξω του θεού τα μαλλιά
αν κάποιος ξοδέψει για μένα λίγο καιρό
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω… κι ανθίζω
ν’ αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Κάθε πρωί όταν ξυπνάω με σπασμένα σχοινιά
μόνο οι χαρακιές στο στόμα του πηγαδιού
δείχνουν πως ήπια νερό
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Δε θέλω ειδήσεις, όχι άλλα σκουπίδια
μόνο τη δύναμη του ανθρώπου που κάθε μέρα
σα να ευλογεί απ’ την αρχή τα πάθη τα ίδια
Σ’ ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ’ έμαθες… πως μόνο ο εαυτός μου δε μου αρκεί
Πριν με σπαράξει η δουλειά στο μαξιλάρι μου ψάχνω
του αστεριού μου το φως μια προσευχή να κρατηθώ ζωντανός
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω… κι ανθίζω
ν’ αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Σ’ ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ’ έμαθες… πως μόνο ο εαυτός μου δε μου αρκεί
|
San luludi i anása mu ksipóliti archí
s’ éna archeo choró échi sti ríza móno neró
Mésa sti glástra mu aplóno kladiá
les th’ angikso tu theu ta malliá
an kápios ksodépsi gia ména lígo keró
Ti me ksedipsái, rotáo… ki anthízo
n’ afugkrastó mia kséni drosiá na me potísi
me mia guliá to chorismó mípos gemísi
Káthe pri ótan ksipnáo me spasména schiniá
móno i charakiés sto stóma tu pigadiu
dichnun pos ípia neró
Sta chnóta tu prinu vaftisménos
léo pos o kathénas mas genniéte piitís
zi san kléftis ke petheni dipsasménos
De thélo idísis, óchi álla skupídia
móno ti dínami tu anthrópu pu káthe méra
sa na evlogi ap’ tin archí ta páthi ta ídia
S’ efcharistó zoí mu dipsasméni ki akriví
pu m’ émathes… pos móno o eaftós mu de mu arki
Prin me sparáksi i duliá sto maksilári mu psáchno
tu asteriu mu to fos mia prosefchí na kratithó zontanós
Sta chnóta tu prinu vaftisménos
léo pos o kathénas mas genniéte piitís
zi san kléftis ke petheni dipsasménos
Ti me ksedipsái, rotáo… ki anthízo
n’ afugkrastó mia kséni drosiá na me potísi
me mia guliá to chorismó mípos gemísi
S’ efcharistó zoí mu dipsasméni ki akriví
pu m’ émathes… pos móno o eaftós mu de mu arki
|
