Όταν σε κοιτώ βλέπω τ’ άστρα
θέλω να ζήσω ξανά
να ρίξω τα μαύρα σου κάστρα
τα σκιάχτρα στη φωτιά
Κυλάω μες στη σιωπή σου
και νιώθω τους μεγάλους σεισμούς
που κρύβεις βαθιά στην ψυχή σου
και κάνεις πως δεν τους ακούς
Θέλω τα λόγια που πνίγεις
να γίνουν πουλιά στον ουρανό
τα φτερά σου να ανοίξεις
μακριά να πετάξεις απ’ αυτό το κενό
Πρώτη μέρα του αιώνα
μες στου χειμώνα τη γιορτή
δες πως λιώνουνε τα χιόνια
ήρθε η πέμπτη εποχή
Πρώτη μέρα του αιώνα
είναι η δική μας η γιορτή
γι’ άλλα 2000 χρόνια
η αγάπη μας θα ζει
Όταν με κοιτάς ανασαίνω
την άδεια μου γεμίζεις ζωή
το νόημα που ποτέ δεν προφταίνω
μου δίνεις σε μια μόνο στιγμή
Τ’ όνειρο θέλω ν’ αγγίξεις
να φύγεις ψηλά στον ουρανό
τα φτερά σου αν ανοίξεις
μακριά θα πετάξεις απ’ αυτό το κενό
|
Όtan se kitó vlépo t’ ástra
thélo na zíso ksaná
na ríkso ta mavra su kástra
ta skiáchtra sti fotiá
Kiláo mes sti siopí su
ke niótho tus megálus sismus
pu krívis vathiá stin psichí su
ke kánis pos den tus akus
Thélo ta lógia pu pnígis
na ginun puliá ston uranó
ta fterá su na aniksis
makriá na petáksis ap’ aftó to kenó
Próti méra tu eóna
mes stu chimóna ti giortí
des pos liónune ta chiónia
írthe i pébti epochí
Próti méra tu eóna
ine i dikí mas i giortí
gi’ álla 2000 chrónia
i agápi mas tha zi
Όtan me kitás anaseno
tin ádia mu gemízis zoí
to nóima pu poté den profteno
mu dínis se mia móno stigmí
T’ óniro thélo n’ angiksis
na fígis psilá ston uranó
ta fterá su an aniksis
makriá tha petáksis ap’ aftó to kenó
|