Περπατούσα μέσα στη βροχή,
και σκεφτόμουν φόβος τι θα πει
Πουθενά κάποιος να ρωτήσω
πού να τον ζητήσω
Το τηλέφωνο χτυπά συχνά
κάποιοι φίλοι απ’ το πουθενά
Όμως εσύ δεν είσαι εδώ,
την αλήθεια μου να πω
Κάθε μέρα έρχεται φεύγει
Και ξανά ο χρόνος ξεφεύγει
Τι’ ναι αυτό που ζητάς
Είσαι εσύ, είμαι εγώ;
Ψάξε να βρεις αυτό που θ’ αλλάξει τη ζωή σου
Κοίταξε γύρω σου και μάθε να γελάς
Ψάξε να βρεις αυτό που θα δώσει στη φωνή σου
Δύναμη για να βρει το δρόμο της χαράς
Μια στιγμή κοιτάζω ψηλά,
ένα σύννεφο μου χαμογελά
|
Perpatusa mésa sti vrochí,
ke skeftómun fóvos ti tha pi
Puthená kápios na rotíso
pu na ton zitíso
To tiléfono chtipá sichná
kápii fíli ap’ to puthená
Όmos esí den ise edó,
tin alíthia mu na po
Káthe méra érchete fevgi
Ke ksaná o chrónos ksefevgi
Ti’ ne aftó pu zitás
Ise esí, ime egó;
Psákse na vris aftó pu th’ alláksi ti zoí su
Kitakse giro su ke máthe na gelás
Psákse na vris aftó pu tha dósi sti foní su
Dínami gia na vri to drómo tis charás
Mia stigmí kitázo psilá,
éna sínnefo mu chamogelá
|