Κομμένο γυαλί, είναι τα θέλω μου,
δεν ξέρω γιατί, όλα είναι θολά.
Υγρή φωτιά, κατακαίει το μέλλον μου,
η ψυχή, το εγώ μου, φτηνά ξεπουλά.
Ψάχνω ένα καλύτερο λάθος,
ένα ψέμα, που δε φοβάται το φως.
Γύρω κόσμος, μα είμαι μονάχος,
σταμάτησα το χρόνο, και βγήκα εκτός.
Με DNA, άλλης εποχής,
κλονοποιώ τα όνειρά μου.
Λιώνουν τα χιόνια της ζωής,
όξινη βροχή, τα δάκρυά μου.
Ψάχνω ένα καλύτερο λάθος,
ένα ψέμα, που δε φοβάται το φως.
Γύρω κόσμος, μα είμαι μονάχος,
σταμάτησα το χρόνο, και βγήκα εκτός
|
Komméno gialí, ine ta thélo mu,
den kséro giatí, óla ine tholá.
Igrí fotiá, katakei to méllon mu,
i psichí, to egó mu, ftiná ksepulá.
Psáchno éna kalítero láthos,
éna pséma, pu de fováte to fos.
Giro kósmos, ma ime monáchos,
stamátisa to chróno, ke vgíka ektós.
Me DNA, állis epochís,
klonopió ta ónirá mu.
Liónun ta chiónia tis zoís,
óksini vrochí, ta dákriá mu.
Psáchno éna kalítero láthos,
éna pséma, pu de fováte to fos.
Giro kósmos, ma ime monáchos,
stamátisa to chróno, ke vgíka ektós
|