Δεν έχω εγώ ψευδώνυμο το καλλιτεχνικό μου,
μόνο όνομα, πατρώνυμο και το επίθετό μου.
Έχω ένα κόκκινο στυλό για την υπογραφή μου,
οι όρκοι, τα μισόλογα, σβήσαν απ’ τη ζωή μου.
Το θρόνο μου τον γκρέμισα, κατρακυλάει το στέμμα,
έριξα φώτα στις σκιές, δεν αγαπάω το ψέμα.
Δεν είμαι εγώ θολά νερά, θολά και μολυσμένα,
κι αν αγαπάς αληθινά, αγάπα με κι εμένα.
Δεν έχω εγώ ψευδώνυμο και μάσκα δε φοράω,
πότε τρυπώνομαι στη γη, πότε αετός πετάω.
Ο κλόουν είμαι στη σκηνή, από το πρώτο φως μου,
γελάω, σβήνω τη φωτιά, την πυρκαγιά του κόσμου.
Δεν είμαι έλος κόκκινο, σκουπίδια μες στο ρέμα,
έριξα φώτα στις σκιές, δεν αγαπάω το ψέμα.
Δεν είμαι εγώ θολά νερά, θολά και μολυσμένα,
κι αν αγαπάς αληθινά, αγάπα με κι εμένα.
|
Den écho egó psevdónimo to kallitechnikó mu,
móno ónoma, patrónimo ke to epíthetó mu.
Έcho éna kókkino stiló gia tin ipografí mu,
i órki, ta misóloga, svísan ap’ ti zoí mu.
To thróno mu ton gkrémisa, katrakilái to stémma,
ériksa fóta stis skiés, den agapáo to pséma.
Den ime egó tholá nerá, tholá ke molisména,
ki an agapás alithiná, agápa me ki eména.
Den écho egó psevdónimo ke máska de foráo,
póte tripónome sti gi, póte aetós petáo.
O klóun ime sti skiní, apó to próto fos mu,
geláo, svíno ti fotiá, tin pirkagiá tu kósmu.
Den ime élos kókkino, skupídia mes sto réma,
ériksa fóta stis skiés, den agapáo to pséma.
Den ime egó tholá nerá, tholá ke molisména,
ki an agapás alithiná, agápa me ki eména.
|