Κι απόψε όπως τόσα βράδια
με των ονείρων τα καράβια
μακριά σου φεύγω για να ξεχαστώ
Μα είμαι το πρωί κοντά σου
αιχμάλωτη στον έρωτά σου
και ψάχνω μια ελπίδα για να πιαστώ
Ψεύτικα είναι τα χάδια σου
και από τα μάτια σου
ψεύτικα δάκρυα κυλάνε
Ψεύτικα είναι τα λόγια σου
εγώ όμως χώρια σου
να ζήσω μόνη μου φοβάμαι
Κι απόψε με το νου πετάω
σ’ αυτά που τόσο αγαπάω
και τα ‘χω όλα τόσο στερηθεί
Μα όταν τ’ όνειρο τελειώνει
το ψέμα σου με θανατώνει
μα δεν μπορώ να φύγω κι έχω χαθεί
Ψεύτικα είναι τα χάδια σου
και από τα μάτια σου
ψεύτικα δάκρυα κυλάνε
Ψεύτικα είναι τα λόγια σου
εγώ όμως χώρια σου
να ζήσω μόνη μου φοβάμαι
|
Ki apópse ópos tósa vrádia
me ton oniron ta karávia
makriá su fevgo gia na ksechastó
Ma ime to pri kontá su
echmáloti ston érotá su
ke psáchno mia elpída gia na piastó
Pseftika ine ta chádia su
ke apó ta mátia su
pseftika dákria kiláne
Pseftika ine ta lógia su
egó ómos chória su
na zíso móni mu fováme
Ki apópse me to nu petáo
s’ aftá pu tóso agapáo
ke ta ‘cho óla tóso sterithi
Ma ótan t’ óniro telióni
to pséma su me thanatóni
ma den boró na fígo ki écho chathi
Pseftika ine ta chádia su
ke apó ta mátia su
pseftika dákria kiláne
Pseftika ine ta lógia su
egó ómos chória su
na zíso móni mu fováme
|