Πάρε μακριά τη σκέψη μου
πάρε μακριά τα μάτια μου
στην παγωνιά πώς να σκεφτώ
μες το σκοτάδι πως θα δω
Οι σκέψεις μου αδύνατες
οι νύχτες μου ατέλειωτες
το όνειρο πολύ μακριά
το φως δεν είναι πουθενά
Το όνειρο είναι μια αλήθεια
που ποτέ δεν είναι αληθινή
Το σπίτι μου πολύ μακριά
δεν μου έχουν μείνει πια φτερά
που είσαι ήλιε να με πας
στη ζέστη σου να με κρατάς
Κάθε πρωί όταν ξυπνάς
όλο τον κόσμο εσύ γυρνάς
θα ξεκινήσουμε μαζί
και ως το βράδυ θα `μαι εκεί
Το όνειρο είναι μια αλήθεια
που ποτέ δεν είναι αληθινή
Και βλέπω πάλι απ’την αρχή
μια ιστορία αληθινή
το όνειρο πολύ μακριά
και η αλήθεια πουθενά
Το όνειρο είναι μια αλήθεια
που ποτέ δεν είναι αληθινή
|
Páre makriá ti sképsi mu
páre makriá ta mátia mu
stin pagoniá pós na skeftó
mes to skotádi pos tha do
I sképsis mu adínates
i níchtes mu atéliotes
to óniro polí makriá
to fos den ine puthená
To óniro ine mia alíthia
pu poté den ine alithiní
To spíti mu polí makriá
den mu échun mini pia fterá
pu ise ílie na me pas
sti zésti su na me kratás
Káthe pri ótan ksipnás
ólo ton kósmo esí girnás
tha ksekinísume mazí
ke os to vrádi tha `me eki
To óniro ine mia alíthia
pu poté den ine alithiní
Ke vlépo páli ap’tin archí
mia istoría alithiní
to óniro polí makriá
ke i alíthia puthená
To óniro ine mia alíthia
pu poté den ine alithiní
|