Ίσως η ζωή να με χτυπάει
κάπως περισσότερο από ‘κείνους που αγαπάει,
όμως, όσο αυτό κι αν με πειράζει,
τίποτα σε μένα δεν αλλάζει.
Ψηλά το κεφάλι!
Αυτή είμαι, κι όχι άλλη!
Αυτή και θα μείνω.
Δε θέλω χατίρια,
πικρά τα ποτήρια, μα μόνη τα πίνω.
Κι αν κάποια μου πράξη
μπορεί να πειράξει μια αγάπη μεγάλη,
δεν το μετανιώνω,
γι’ αυτό και σηκώνω ψηλά το κεφάλι.
Δεν το μετανιώνω,
γι’ αυτό και σηκώνω ψηλά το κεφάλι!
Ξέρω πως δε φταίω μονάχα εγώ
για όσα ψεύτικα άκουσα και είπα «σ’ αγαπώ»,
κι αν το να σε χάσω με πειράζει,
τίποτα σε μένα δεν αλλάζει.
Ψηλά το κεφάλι!
Αυτή είμαι, κι όχι άλλη!
Αυτή και θα μείνω.
Δε θέλω χατίρια,
πικρά τα ποτήρια, μα μόνη τα πίνω.
Κι αν κάποια μου πράξη
μπορεί να πειράξει μια αγάπη μεγάλη,
δεν το μετανιώνω,
γι’ αυτό και σηκώνω ψηλά το κεφάλι.
Δεν το μετανιώνω,
γι’ αυτό και σηκώνω ψηλά το κεφάλι!
|
Ίsos i zoí na me chtipái
kápos perissótero apó ‘kinus pu agapái,
ómos, óso aftó ki an me pirázi,
típota se ména den allázi.
Psilá to kefáli!
Aftí ime, ki óchi álli!
Aftí ke tha mino.
De thélo chatíria,
pikrá ta potíria, ma móni ta píno.
Ki an kápia mu práksi
bori na piráksi mia agápi megáli,
den to metanióno,
gi’ aftó ke sikóno psilá to kefáli.
Den to metanióno,
gi’ aftó ke sikóno psilá to kefáli!
Kséro pos de fteo monácha egó
gia ósa pseftika ákusa ke ipa «s’ agapó»,
ki an to na se cháso me pirázi,
típota se ména den allázi.
Psilá to kefáli!
Aftí ime, ki óchi álli!
Aftí ke tha mino.
De thélo chatíria,
pikrá ta potíria, ma móni ta píno.
Ki an kápia mu práksi
bori na piráksi mia agápi megáli,
den to metanióno,
gi’ aftó ke sikóno psilá to kefáli.
Den to metanióno,
gi’ aftó ke sikóno psilá to kefáli!
|