Η ζωή μου ξανά έχει αλλάξει,
σε καινούρια τραβήγματα μπήκε
στα κλεφτά σου φιλιά ξαναβρήκε
ό, τι ως τώρα μ’ είχε τρομάξει
Μα χαλάλι μικρό μου, χαλάλι
Τόσο σπάταλος είναι ο πόνος
δε με νοιάζει που χάνεται ο χρόνος
κι η καρδιά μου μυαλό δε θα βάλει
Το κορμάκι αυτό που λατρεύω
σατανάς στις δικές του τις φλόγες,
θα φωτίζει αυτά που πιστεύω
όπως καίγεται σ’ άλλη αγκαλιά
Του Φλεβάρη, του Μάρτη τα χιόνια,
του εργένη τριμμένα σεντόνια,
θα μου δώσουν αυτό που γυρεύω
ένα ψίθυρο στη μοναξιά
το κορμάκι αυτό που λατρεύω
Χαμηλώνουν της νύχτας οι νότες,
στην ψευδαίσθηση που άλλαζε χρώμα
Μία μάχη χρωστάνε ακόμα
της καρδιάς οι τρελοί πατριώτες
Πως μου λείπεις να ξέρω δε φτάνει
και γουλιά τη γουλιά κολυμπάω
με τους άλλους πνιγμένους να πάω,
ως εκεί το κόλπο δεν πιάνει
|
I zoí mu ksaná échi alláksi,
se kenuria travígmata bíke
sta kleftá su filiá ksanavríke
ó, ti os tóra m’ iche tromáksi
Ma chaláli mikró mu, chaláli
Tóso spátalos ine o pónos
de me niázi pu chánete o chrónos
ki i kardiá mu mialó de tha váli
To kormáki aftó pu latrevo
satanás stis dikés tu tis flóges,
tha fotízi aftá pu pistevo
ópos kegete s’ álli agkaliá
Tu Flevári, tu Márti ta chiónia,
tu ergéni trimména sentónia,
tha mu dósun aftó pu girevo
éna psíthiro sti monaksiá
to kormáki aftó pu latrevo
Chamilónun tis níchtas i nótes,
stin psevdesthisi pu állaze chróma
Mía máchi chrostáne akóma
tis kardiás i treli patriótes
Pos mu lipis na kséro de ftáni
ke guliá ti guliá kolibáo
me tus állus pnigménus na páo,
os eki to kólpo den piáni
|